Ondyna

Opis:
Ondyna była nimfą wodną, która zakochała się w śmiertelniku. Z powodu jego niewierności, musiała rzucić na niego klątwę, że będzie oddychał tak długo, jak będzie o tym pamiętał. Gdy śmiertelnik zapadł w sen, zapomniał o oddechu i zmarł. Istnieje też rzadka, nieuleczalna choroba, zwana Klątwą Ondyny.

Cezary (22) nadal mieszka z matką (50) i jest zakochany w Emilii (20), wokalistce rockowej. Skrywa także mroczną tajemnicę. Pewnego dnia cała trójka musi stawić czoła mitycznej Ondynie i jej klątwie.
Zwiastun:
Plakat:
Plakat jest odrobinę nierzeczywisty. Przedstawia widoczną lekko poniżej ramion kobietę, która delikatnie odwraca się przez lewe ramię. Twarz kobiety, widniejąca na środku plakatu, wydaje się być uchwycona w dwóch momentach. Kobieta ma dwie pary oczu i dwukrotnie ukazane usta. Wzrok kieruje w dół. Jej włosy falują w różne strony. Ciężko jednak stwierdzić gdzie kończą się włosy, a gdzie zaczynają narysowane na biało fale. Kobieta ma odkryte plecy. Całość plakatu utrzymana jest w ciemnych barwach, sugerujących pewne niebezpieczeństwo i mrok. Na dole plakatu znajduje się tytuł: „Ondyna”, a poniżej tekst: „Scenariusz: Magda Hueckel & Tomasz Śliwiński” oraz „Reżyseria: Tomasz Śliwiński”.
Fotosy:
Na zdjęciu twarz kobiety w mocnym makijażu, kobieta wpatruje się intensywnie prosto w obiektyw, wzrok ma przeszywający. Zalewają ją strugi deszczu.
Kobieta i mężczyzna leżą na łóżku, śpią wtuleni w siebie. Łóżko zdaje się dryfować na niespokojnym, ciemnym morzu.
Nieostra twarz przysypiającego mężczyzny, siedzi on w pustym autobusie. Na zewnątrz panuje noc.
Mężczyzna i kobieta leżą na podłodze, są nadzy. Kobieta pali papierosa i patrzy przed siebie nieobecnym wzrokiem, mężczyzna zdaje się przysypiać. Obok pary stoi gramofon.
Koncert. Scena widziana z perspektywy publiczności. Na scenie kobieta z mrocznym makijażem, śpiewa.
Mokra od deszczu twarz mężczyzny, wzrok ma jakby nieobecny, patrzy melancholijnie gdzieś poza kadr.
Noc. Na łóżku kobieta, jest ubrana, leży skulona w pozycji embrionalnej. Na ścianie nad łóżkiem wisi plakat, na nim niewyraźne słowo „crippled” – „okaleczony”. Obok łóżka drzwi balkonowe, na nich przyklejone zdjęcia z rezonansu magnetycznego jakiejś części ciała.

Najpiękniejsze fajerwerki ever

Opis:
Akcja filmu toczy się współcześnie w jednym z europejskich miast. Opowiada jeden dzień z życia trójki młodych przyjaciół, którzy w obliczu fikcyjnego konfliktu zbrojnego w ich kraju, muszą zmodyfikować swoje plany na przyszłość…
Zwiastun:
Plakat:
Plakat sprawia wrażenie jakby został namalowany farbami. Widoczne jest wyraźne przejście z jaśniejszych odcieni niebieskiego na górze do czerni na dole plakatu. Tło jest niejednolite, wyraźnie widoczne są pociągnięcia pędzlem. Na dole plakatu jaśnieją białe zarysy trzech postaci stojących tyłem i obejmujących się rękami. Na górze został zamieszczony tytuł: „Najpiękniejsze fajerwerki ever” a pod nim „Reżyseria Aleksandra Terpińska”.
Fotosy:
Na zdjęciu twarz kobiety w mocnym makijażu, kobieta wpatruje się intensywnie prosto w obiektyw, wzrok ma przeszywający. Zalewają ją strugi deszczu.
Kobieta i mężczyzna leżą na łóżku, śpią wtuleni w siebie. Łóżko zdaje się dryfować na niespokojnym, ciemnym morzu.
Nieostra twarz przysypiającego mężczyzny, siedzi on w pustym autobusie. Na zewnątrz panuje noc.
Mężczyzna i kobieta leżą na podłodze, są nadzy. Kobieta pali papierosa i patrzy przed siebie nieobecnym wzrokiem, mężczyzna zdaje się przysypiać. Obok pary stoi gramofon.
Koncert. Scena widziana z perspektywy publiczności. Na scenie kobieta z mrocznym makijażem, śpiewa.
Mokra od deszczu twarz mężczyzny, wzrok ma jakby nieobecny, patrzy melancholijnie gdzieś poza kadr.
Noc. Na łóżku kobieta, jest ubrana, leży skulona w pozycji embrionalnej. Na ścianie nad łóżkiem wisi plakat, na nim niewyraźne słowo „crippled” – „okaleczony”. Obok łóżka drzwi balkonowe, na nich przyklejone zdjęcia z rezonansu magnetycznego jakiejś części ciała.
Powrót